A noite de onte foi unha anodina velada de verán, aínda que estamos neste inverno superposto á primavera. A calor nocturna era patente, xa digo. Eu chegaba a unha festa ao aire libre, que se celebraba nunha pista de tenis. Dous amigos saíron recibirme. Vestían como o Señor Azul e o Señor Marrón de Reservoir dogs,  a película de...

Henry MiIler fala na novela Plexus de cando aínda non era escritor, pero xa ideara selo. No seu caso, esa decisión foi fundamental porque consagraba a cada actividade un tempo completo, consistise en  pasar fame, en practicar o sexo ou en timar. Aínda non sentara a escribir e xa se consideraba un home acabado . E así quería chamar o seu primeiro...

Henry Miller deambulou durante anos polos solares maís desolados de Nova York e polos bares máis sucios de París durante unha década. Unha mañá ergueuse da cama para ser escritor. Tivo que desvestirse da anarquía feliz, da nugalla algodonada e dos enganos para poder comer. Como consecuencia, volveu á casa dos pais. Con trinta e pico, Con trinta e pouco. A cultura...

A Real Academia Galega enviou recado a Ferrín. Freixanes require que lle diga que si ou que non, pero non todo o contrario, sobre se vai volver polos seus pasos á institución. Ferrín advertira de que marcho que teño que marchar  por esta altura hai catro anos. Daquela, paseara pola casa das Tabernas coma un poeta asmático, levando unha bolsiña branca de...

O problema maior da política é que ten incrustados políticos que non queren exercela. A cada boletín informativo esixen recurtar cunhas tesoiras de tecnócrata a politica de asuntos que requiren decisións políticas, como a sanidade, a educación ou as pensións. Houbo un momento exacto logo da vitoria militar de Fidel Castro, entre...

Leopoldo Panero soñábase cabalgando un cabalo branco cunha capa como San Martiño de Tours, pero morreu pobremente hai catro anos nun deses hospitais que coidan a mente. O poeta tivo unha morte primitiva por fugaz. Uns curmáns da nai acudiron a xuízo para herdalo tras certificar unhas últimas vontades silenciosas e ausentes. Reclamaron a...

O pasado venres conducín cego entre as rúas de pedra de Cea. Levaba os ollos pechados a todas panadarías que había ao amor de cada casa por respecto fiel aos meus panadeiros de Antas de Ulla. Quería visitar Oseira -o mosteiro de-. A estrada estaba verde fresco e o monte, negro renegrido. Chovía a todo chover, chovía sobre mollado....

Anne Carson sabe que a beleza convence, que é sólida e garantidora. Ten un libro de poesía sobre a certeza que desprende, 'A beleza do marido'. A protagonista da novela 'Revolutionary Road', April, sométese á beleza física e profesional do seu marido ata que un día ela decide dar un paso adiante e presentarse como voluntaria na fronte da vida:...

O bo gusto pode atoparse en calquera lugar. Raphael ten na casa cadros do lucense Tino Grandío. Iso demostra que se pode vivir do esperpento xestual, do manierismo emocional e da vocalización confesional, pero posuír un criterio íntimo para mercar arte. Faise meritorio que o cabeza dunha das cen familias que integran a murcha burguesía...

Un rapaz de Xaén bromeou co Cristo da Amargura. Fotomontou o seu rostro pagán sobre a cara  divinamente tallada. O mozo non explicou se trataba de denunciar o sufrido vareo da oliva ou se buscaba para sí a trascendencia reconfortante do catolicismo. O resultado é que se acolleu iconicamente ao Cristo da Amargura, polo que foi multado a 480 euros. O penado lamentou que...

Os discursos dominantes na gala dos Mestre Mateo foron os profetizados: traballo na terra, muller, idioma. A min interesoume outro. Como dixo o músico Germán Díaz, o que sae da alma á alma chega. A min chegoume á alma o discurso que pasou minúsculo, pero sentido, que lle dedicaron a Xosé da Flor os seus amigos, os amigos do sábado feliz de Dhogs . Coñecín a Xosé da Flor...