SE A LECTURA sempre é unha conquista que precisa anos para se asentar, aínda o foi máis para as persoas da miña xeración, condenadas a non ler, ou a facelo a destempo, os autores que no século XX anovaron a visión do mundo. Castelao, Sartre, Machado, Joyce, Camus, Kafka, Beckett... Si, eu pasei fame de libros. Unha situación que contrasta de xeito notable coa actual, onde a censura se exerce con medios ben máis refinados.
Agustín Fernández Paz / Vilalba
En casa decían que yo casi nací sabiendo leer. Siempre oí que a los tres años cogía papeles del suelo para leerlos.
Julián Marcos Fernández / Lugo
Na miña traxectoria de lector, aos trece anos embelesábame Espronceda, aos quince, Bécquer e, aos dezaoito, Antonio Machado, que me fixo esquecer os poetas anteriores. Quedáronme certas admiracións líricas para toda a vida: unha foi a de Rosalía, outra a de Teixeira de Pascoaes. A miña paixón polos poetas non ten límites e céntrase en autores moi distintos. Por exemplo: os franceses Paul Valéry e Francis Jammes; pero a que sinto por Antonio Machado é a máis perdurable. Na súa época foi un dos máis interesantes do mundo. En canto aos galegos, admiro a Pondal, Manuel Antonio e Luis Pimentel. Dos actuais, son lector de Novoneyra, que considero un poeta valioso. A poesía é unha suxestión perpetua, unha admiración de sempre.
Ánxel Fole / Lugo
Recuerdo que me nutría de la biblioteca que tenía el Frente de Juventudes donde podíamos coger libros, y devolverlos, por supuesto. Llevaban un control bastante rígido. Me gustaba mucho tomar libros del Frente de Juventudes e instruirme un poco. Me gustaba Julio Verne y un libro que me impactó muchísimo por las ilustraciones que tenía fue El avaro de Moliere. Lo tuve que devolver porque no era mío, pero era un libro precioso. En el tema de lecturas siempre fui por libre.
José Guerrero / Lugo
En Chantada, donde mi padre era juez, quedé deslumbrado por aquel mundo histórico de El Señor de Bembibre y de Ave María Stella que a los once años leía en la biblioteca de un sacerdote llamado Avelino Gómez Ledo.
Víctor García de la Concha / Chantada
Xa de neno, todo o que apañaba, líao. Despois, cando comezo na academia Balmes, privada, ao estar Manuel María, el potencia en min aínda máis este aspecto. Antes diso o que se lía era aquela colección que era moi barata, novelas de escritores americanos, sobre todo americanos, Hemingway.., todo iso nós xa o liamos aos doce anos.
Lois Diéguez Vázquez / Monforte de Lemos
En Lugo merquei unha obra publicada na colección Universal, que me chamou a atención por unha palabra que aparecía no título. Era un Ossián en tres tomiños, no que se falaba de poesía gaélica. Sen que eu soubese nin unha soa palabra acerca do bardo Ossián, nin do seu inventor ou creador, o poeta Macpherson, nin sequera o significado do vocábulo gaélico que aparecía no subtítulo, dunha maneira espontánea asocieino coa palabra galego (gaélico-galego) e esa foi a razón que me levou a mercar aqueles tres volumes.
Ramón Piñeiro / Lugo
Eu lía a pesar das prohibicións. Naquel tempo era moi popular unha colección de novelas - ou resumos de novelas, máis ben -, previamente sometidas á censura franquista, claro está, chamada colección Pulga, que circulaban en forma de estraperlo e que tiñan as dimensións xustas como para seren ocultadas da vista dos cregos coas capas do catecismo do padre Astete. E iso era o que eu facía, non me sorprendería que a malleira no salón de estudo fose porque o crego me pillase lendo, poño por caso, Envidia ou La barbería, relatos ambos de Miguel Delibes e que foron publicados nesa colección. Pero tamén lembro o terror que o confesor metía na miña alma infantil cando lle contaba as faltas neste sentido: ler era o mellor camiño para a condenación. Lembro que me dicía que en realidade, a causa da condenación de Lutero fora a lectura, que precipitara (esa era a palabra) a súa alma ao inferno. E aquilo atormentaba a miña. Se quería ser santo, o mellor camiño era a ignorancia.
Xavier P. Docampo / Lugo
A la derecha pasabas a un cuarto tras unas raídas cortinas, con unos pequeños bancos de madera de pino y allí en un ambiente de silencio y de humildad ascética, después de pagados los 25 céntimos -de peseta, oiga -, concentrabas tu atención en las aventuras que describía Robert Louis Stevensón en La isla del tesoro, o en las novelas de Alejandro Dumas, como Los Tres Mosqueteros, o descubrías Las aventuras de Tom Sayer, de Mark Twain, o te llenabas de admiración por las travesuras de Guillermo Brown, magistralmente descritas por Richmal Crompton, o más ligeramente te introducías en el mundo fabuloso de los tebeos del Capitán Trueno, Hazañas Bélicas, Hopalong Casidy, El Guerrero del Antifaz, o leías con avidez los episodios de El Coyote.
José María López Bourio / Lugo
Nací en Mondoñedo y en Mondoñedo pasé mi infancia. Después, a los quince años, marché a Lugo a estudiar en el Instituto Femenino, en plena adolescencia. Primero estuve en una pensión, porque yo era una especie de bicho huraño al que no se le daba bien vivir en una residencia de monjas, me parecía algo espantoso. Y conseguí que mis padres me mandasen a una pensión, donde, como te podrás imaginar, lo pasé muy mal, porque leyendo a Baudelaire y a Tagore con quince años, en una pensión... Era terrible la soledad, que yo paliaba en lo posible a base de lecturas.
Marina Mayoral / Lugo
O xornal chegaba a poucas casas, e case non había outros libros que a enciclopedia. Sen embargo, algúns tiñamos máis sorte, como o Manolete e mais eu, pois o entrañable Andrés Soto, o home máis pracenteiro que coñecín, abastecíanos, ás agachadas da súa irmá Xaviera, a catequista, de obras de sona de Zane Grey ou M. L. Estefanía: xa saben, en cada obra trinta bandidos e un cherif mortos. Ademais, o bo do Andrés dábanos bos consellos; tomen nota: "Cando sexades meirandes, tede sempre moi presente que, nesta sociedade, cada can lambe o seu cimbel...".
Luis Cordeiro / Palas de Rei
Tamén liamos moitos tebeos. Había una tenda alí na que podías alugalos por un patacón. Sentabas alí, porque non podías saír fóra, e líaos alí. Iso descúbreme a min como un gran lector ata que averiguo que no instituto hai una gran biblioteca. Pero iso é outra historia.
Paco Martín / Lugo
Eu lía todo o que me chegaba as mans e como tiña un irmán máis vello, lía todos os libros de meu irmán. Pero lía os libros de texto, as enciclopedia. Eu aprendinme a Enciclopedia. Aos seis anos lin o Quixote, porque estaba na escola. Aos sete, oito anos, encontrei na casa de abaixo unha maleta chea de libros que eran de un tío meu que non cheguei a coñecer, que matou un coche en Vigo cando saía da mili, e do que sabía que era un rapaz moi ilustrado. Alí tiña as obras completas de Quevedo, que me marcaron moito. Sempre me acordarei dunha frase que dicía: "Se queres que as mulleres anden detrás de ti, vai ti diante delas". As obras completas de José Antonio. As obras completas de Marx. Eu lin todo aquilo. Non te enterabas da metade das cousas, pero o que máis me gustou de todo aquilo foi Quevedo.
Afonso Eiré López / Riopedroso / Laxe / Chantada
