''Ribadeo es el cuartel general de los elementos atmosféricos: hay lluvia, hay viento...''

En mi casa sí hacía frío. Era una casa muy vieja sin calefacción. Teníamos una camilla y unos infrarrojos debajo y estábamos siempre allí. Y después, estufas de butano.

Mercedes Arias Rey / Lugo

Chuvia na Praza Maior

Chuvia na Praza Maior

Ser la cuarta de ocho hermanos imprime carácter; soy una superviviente. Del colegio Fingoi, del que conservo maravillosos recuerdos, en especial de los festivales de fin de curso, pasé al de las Josefinas. Recuerdo que iba al colegio con katiuskas porque hacía mucho frío; cuando se lo cuento a mis hijos, alucinan. También me gustaba mucho andar en bici; he hecho mucho el salvaje.

Pilar Barreiro Álvarez / Lugo

Lois Pereiro, nun poema, dicía que a néboa era «fumadora de opio». Son experiencias persoais e depende de se che gusta a néboa ou non. Gústanme os climas fríos e a el tamén. El falaba da estética centroeuropea, e a néboa para el era importante. Vivir en Monforte é duro porque tiras ao mellor quince días sen que asome o sol. Vas a Escairón e ves a néboa, como se foses nun avión mirando as nubes. Baixo a néboa hai unha cidade. Monforte é un barrio, unha estación de tren. Cando es novo, a néboa é moi evocadora. Sentiamos os pitidos do tren. Lois e mais eu iamos sós ao colexio e non viamos nada coa néboa. Os veráns pasabámolos nas aldeas. Atravesando un bosque iamos á aldea da miña nai, guiados por Emilia, a señora que nos coidaba. Sempre nos perdiamos cando iamos dunha aldea a outra. Lembro as sombras dos castiñeiros e os contos da xente.

Xosé Manuel Pereiro / Monforte de Lemos

Yo recuerdo cuando era la tarde de descanso el jueves. Después la cambiaron para el sábado, y claro, al terminarla iba a Friol y de Friol salía un coche que venía a Lugo. Esos viajes me traen a la memoria unas heladas que vinieron en uno de los cursos, cuando estaban todos los árboles con carámbanos. La gente en Lugo tiritaba de frío y yo, que venía de Friol, me sentía como en el cielo. Para mí Lugo era Panamá.

Cristina Trashorras Cendán / Lugo

O Portomarín vello tiña un clima marabilloso, dáballe o sol desde que nacía e estaba abrigado do norte e entón as fincas producían de todo. Podo dicir, como anécdota, que o día do santo de meu pai, o 13 de san Xoán, nós xa tiñamos patacas e chícharos novos, así que era distinto ao de hoxe. Tamén é certo que o clima antes era tamén distinto, quizais sexa por tanta contaminación, pero o Portomarín vello era dunha gran produción e ademais temperá.

Eloy Rodríguez López / Portomarín

Llevé libros en abundancia, pensando que pudiera dedicarme al estudio. Inútil empeño. El frío helador encogía todo esfuerzo y aparte de un breve paseo en las dos horas de sol que podíamos disfrutar, entre helada y helada, lo restante del tiempo se lo llevaba la amargura de tantos tristes sucesos que en estos tres meses se han sucedido con vertiginosa rapidez.

Esteban Bilbao / desterrado en Navia de Suarna

Este pobo, que a piques estivo de quedar abandonado, chegou ser moi valorado polos curas a principios do século XX, porque non era unha zona fría, aquí non se coñece a neve, e incluso pasaba preto o ferrocarril que subía de Ribadeo á Pontenova.

Jesús Folgosa Fernández / Vilaxusá / Trabada

Hacía frío, mucho frío. Aunque se compraba un carro de leña y algo de carbón para el invierno, los niños llevábamos también leña de nuestras casas para quemarla en la estufa de hierro alrededor de la que nos agrupábamos en los días más gélidos.

Agustín Fernández Paz / Vilalba

Aquelas noites de calor de Monforte nunca máis as vivín. Había noites que ao mellor estábamos a 35 graos e non durmías na casa. Eran casas incómodas nese sentido, a xente estaba fóra ata as tres da mañá, ata que comezaba a correr o vento, entón baixaban as cadeiras, facíanse corros, mesmo diante dos portais, e os nenos xogabamos ata as tres ou catro da mañá por alí, metidos normalmente en sitios escuros para que non nos viran.

Lois Diéguez Vázquez / Monforte de Lemos

Yo soy galaico emotivamente, pero mesetario y castellano fisiológicamente. Por egoísmo, mi amor por Galicia no llega a poner en juego mi vida, mi salud. Entonces, como yo veo que mi salud se quebranta mucho, sobre todo en nuestra provincia, que es terrible, me abstengo de regresar para quedarme. Ribadeo es el cuartel general de los elementos atmosféricos: hay lluvia, hay viento... En cuestión de vientos, además de los específicos de la región, hay unos propios de la ría que vuelven loca a la gente. La mayor parte de los ribadenses merecen estar sometidos a un régimen... ¿cómo diría yo?... de libertad vigilada. O sea, no recluirlos, pero vigilarlos.

Dionisio Gamallo Fierros / Ribadeo

En Lugo me personé en la oficina de la jefatura de O. P y fui amablemente recibido por el ingeniero jefe, don Godofredo Álvarez Cascos González, presentado al resto de los compañeros, y al personal facultativo y administrativo; el jefe me manifestó su incomprensión, en que procedente de Puerto Rico, se me hubiera destinado a Lugo, un clima tan distinto y tan duro. Verdad que Lugo me pareció horrible como ciudad y como clima de pleno invierno, a mi esposa Aurora, también le pareció fatal, sobre todo, preocupante el clima.

Eduardo Cabello Ebrentz / Lugo

Os nenos de agora xogan moi pouco. Nós xogamos moitísimo. Pasamos a vida na rúa. As estacións estaban moi marcadas. Este inverno que choveu tanto, foi un pouco semellante a aqueles vellos invernos. Iso sí, había uns veráns moi marcados. Eran catro estacións pero case eran só dúas moi claras, que dirixían o ritmo da xente. O Nadal, o Entroido, a Semana Santa, os Maios. Todo o que eran as romarías, a necesidade da xente de saír, de se osixenar.

Carlos Francisco Nuevo Cal / Viveiro

Llevábamos en Lugo poco más de un año. El invierno fue bastante lluvioso, aunque no muy frío, porque no había nevado en cantidad más que una vez, fenómeno que nos llamó la atención a los peques, ya que en Vigo no habíamos visto la nieve, por lo que no la conocíamos. No obstante el otoño y la primavera fueron desapacibles, poco mejores que el invierno con fuertes, grandes y persistentes lluvias con reiterado aparato eléctrico.

Amador Montenegro López-Saavedra / Lugo

Os corenta foron uns anos moi tristes en Lugo, practicamente non había luz nas rúas e amais a néboa baixaba e quedaba 20 días con nós, entón a tristura era enorme. Eu quería máis luz, máis alegría, e claro, cando fun a Madrid e coñecín a súa luz, díxenme, eu a Lugo non volvo; pero volvín e aquí estou. Non era o mesmo clima. O frío en Lugo era terrible e as fontes xeadas non as hai agora. O pasamontañas era imprescindible.

Benxamín Casal Vila / Lugo

Antoloxía da Memoria de Lugo:El Progreso: luns, mércores e sábados.TeleLugo: martes, ás 22.00 horas. Reemisión diaria. Dirección: José de Cora. Imaxe: Memé Díaz. Ilustracións: Vinicius. Fotografía: Arquivo EP.

Comentarios