Unha mina, a falta de protección, desinterese das adminsitracións e pouca conciencia por conservar o pasado foron a mestura perfecta nas Pontes para a perda continua de patrimonio durante anos. Hoxe algunhas voces esixen actuar e non esquecer.
pegadas do pasado. Nun pobo que cambiou radicalmente de imaxe en menos dun siglo tres veces -pasou dun verde val á mina a ceo aberto máis grande de España para trocar finalmente nun xigante lago artificial-, o patrimonio pontés foi perdéndose co tempo, relegado ao olvido, combinación dunha mestura perfecta: falta de protección e conciencia sumadas a prácticas abusivas e expolios dos recursos naturais e ao desinterese e permisividade das distintas administracións.
Durante anos, denuncian dende a Plataforma na Defensa do Patrimonio Pontés -unha entidade que nace en 2005 para promover e protexer o patrimonio da localidade ante o inmediato derrube da necrópole da Mourela-, a destrución das pegadas do pasado «foi sistemática». Algo, din, «que lonxe de mellorar a día de hoxe continúa».
