Garalva e Michines
MI PADRE NO podía vivir sin amigos, sin tener gente en casa, era un hombre abierto a todo, era un hombre amante de todo, defensor de todo. Yo lo tenía como un ídolo. Pero fíjate que él murió en noviembre y yo cumplí los seis años en octubre, pero siempre te queda esa imagen.
Concepción Teijeiro Revilla / Lugo
As miñas primas e eu somos os primeiros da familia que nacemos en Lugo. As construcións do barrio adoitan ser populares e vellas, con raro enclave burgués e dous grandes edificios: a igrexa e o antigo Mesón dos Toldaos, onde se debeu hospedar o difusor da Biblia George Borrow, agora convertido en dúas vivendas e morada para o popular exalcalde Portela. Conta meu pai como fora pasar aló algunha noite, pois había ameaza expresa dos maquis ou noticia de incursión; o pai é garda municipal, e completa ingreso a cobrar recibos e representar firmas comerciais: así se pagará a miña carreira e algunha longa viaxe, pero de momento ninguén sabe nada diso.
Xosé Manuel González / Lugo
Meu pai era carpinteiro e miña nai facía o que se chamaba, «as labores propias do seu sexo». Tamén criaba cochos, que foi o que axudou a estudarnos.
Ramiro Martínez Carballosa / Meira
Mi padre hizo una apuesta clara cuando tenía cuarenta años. Era un artista polifacético porque era pintor y escultor, también cantaba muy bien, lo hacía en orquestas de Viveiro, como la Variedades. Mi padre es un referente para mí. Él seleccionó mis lecturas con un gusto exquisito.
David Monteagudo / Viveiro
Meu pai viña un día con dous carros de leña para un veciño, chamado O Barbeiro. Un dos carros arrimouse moito á beira da estrada, e aínda sendo meu pai forte, tentou ter conta do carro pero dominouno e caeulle por enriba del. Fastidioulle as costelas da parte esquerda, un pulmón e oprimiulle o corazón. Neste edificio no que estamos, o antigo Sanatorio de A Milagrosa, aquí no cuarto 27, o día 9 de febreiro do ano 1968, naceu meu fillo máis novo, e no cuarto do lado, ás oito da mañá morreu meu pai. O mesmo día. El veu ver á súa nora, pero tiña un catarro forte. Os que o coidaban eran don Exiquio Sánchez Cuesta e don Bernardino Pardo Ouro. Cando chegou aquí dixéronlle que como tiña un catarro tan forte era mellor que dormise alí no sanatorio porque tiñan garda aquela noite e de paso vixiaban como ía. Á mañá cedo tiven que levalo para casa, xa defunto.
Eloy Rodríguez López / Portomarín
Meu pai era camiñeiro, capataz de estradas. Fixo moitas das estradas polo sur da provincia de Lugo porque era empregado da Deputación, pero moitas das estradas que se proxectaron delineounas el sen cobrar nada e eu axudei a delinear algunhas. Ía coas bandeirolas e lémbrome que un día veu o enxeñeiro don Senén Prieto preguntando por el. Preguntou pola casa do Xastre. A min parecíame moi mal que nos chamaran Xastre, porque o meu avó sí era xastre, pero meu pai, camiñeiro, e como din por aí, xastre e xastre fan un home. Que fixen? Collín e apedreei o coche do enxeñeiro. Coñecía desde pequeniño a Senén Prieto e a don Ramón, que era outro enxeñeiro, os dous moi coñecidos da Deputación de Lugo.
Afonso Eiré López / Riopedroso / Laxe / Chantada
Yo no conocí a mi padre; soy hijo de soltera y lo digo con todo orgullo; mi madre se mató para sacarme adelante; no estudié porque era bastante vaguete, pero no me faltó de casi nada. Se fue a la guerra cuando era novio de mi madre y murió cuando se hundió el crucero Canarias; mi madre conserva muchas cartas suyas.
Carlos Folgueira / Mondoñedo
Mi padre, de familia campesina, de joven emigró a Cuba para trabajar, pero regresó sin nada ahorrado: ¡se lo gastó todo en negras y en ir a la ópera! Lo contaba él mismo...
Ramón Chao / Vilalba
Nací en la Ruanova y viví en la zona de la Praza do Campo, al lado de la librería Alonso. Mi padre era empleado de la farmacia del boticario Carlos Alonso Hortas, que estuvo mucho tiempo enfermo, por lo que en realidad era él quien realmente se ocupaba del negocio.
José García, Pepe Garalva / Lugo
Cando tiven catro ou cinco anos, meu pai, que era moi amigo das camiñadas, levábame canda el de paseo, sobre todo os domingos, por algunha das estradas que saen do pobo ou polo camino vello ou a campo travesa, por congostras e carreiros. Iamos deica o muíño do vento, pola estrada de Ribadeo, ou pola de Lugo ata Magazos ou Landrove, pasando pola Fonte dos Mouros onde se cadra tomabamos un grolo da auga que mandaban os homiños que viven baixo da terra, ou cara Covas e máis aló.
Luis Tobío / Viveiro
Non deixa de ser curioso que eu fose contratado pola BBC e vivise a maior parte da miña vida en Gran Bretaña. Meu pai tiña moito sentido do humor e iso parecelleulle normal. Non así a un irmán del, que chegou a cura e amezou con desherdarme por marchar a Inglaterra, despois do que fixera Drake.
Fernando Perez Barreiro Nolla / Viveiro
Mi padre (Exiquio Sánchez Cuesta) no tiene ni una calle dedicada y creemos que es de justicia que se le recuerde porque no solo estuvo al frente de Calde durante 30 ó 35 años, además se pasó tranquilamente cuatro años haciendo gestiones para que ese sanatorio se construyera en Lugo porque se pensaba en hacerlo en Asturias o León, donde hay mucha minería y muchos enfermos con silicosis.
Exiquio Sánchez Rodríguez / Lugo
Despois veu o bachalerato no Instituto de Lugo, a morte en accidente de meu pai cando regresabamos do meu exame de Preu en Santiago, a ida para Barcelona estudar xornalismo, as manifestacións na rúa, a cultura alternativa, a militancia, o primeiro poemario, ‘Parolar cun eu, cun intre, cun inseuto?’, que me publica Manuel María no selo Xistral, e o meu vínculo ao nacionalismo.
Margarita Ledo Andión / Castro de Rei
Nacín nunha familia moi humilde e honrada. Meu pai foi un gran ebanista que deixou feitos mobles de moito valor. Cando traballaba de ATS e ía polas vivendas ver aos enfermos, era rara a casa na que non houbera un moble del.
José Antonio Carballido / Ourol
Poco antes de terminar la guerra aparece mi padre en un campo de prisioneros y aunque él se había pasado, hubo que justificar que era un hombre de derechas que se lo habían llevado para hacer trincheras. Entonces se vino a Lugo. Él tenía casa en Toledo, pero había sido saqueada y destruida, por lo que deciden pedir el traslado a Lugo y ya nos quedamos aquí.
José María Carrascal / Lugo
Antoloxía da Memoria de Lugo:El Progreso: luns, mércores e sábados.TeleLugo: martes, ás 22,00 horas. Reemisión diaria. Dirección: José de Cora. Imaxe: Memé Díaz. Ilustracións: Vinicius. Fotografía: Arquivo EP.