Moitos opinan que o capitalismo salvaxe é a única forma de capitalismo posible; se este sistema aspira a obter ganancias por encima de todo, hai que supor que tanto os traballadores como os consumidores acabarán sendo vítimas da súa voracidade. Con todo, resulta rechamante que na orixe dalgunhas grandes multinacionais como Cadbury ou Unilever se atopen proxectos empresariais diferentes, que puñan ao ser humano en primeiro lugar. Así, os irmáns Lever fundaron unha compañía en Wirral, Inglaterra, dedicada á fabricación de xabón, á que engadiron un extraordinario proxecto, como era crear unha zona residencial para os seus traballadores na que vivisen con comodidade e dignidade, nunha época na que as condicións dos obreiros europeos eran miserables. Convocou aos máis afamados arquitectos para que construísen casas integradas nunha zona axardinada así como escolas para adultos, unha biblioteca, cantinas e salón de baile. O pobo bautizado como Port Sunlight (Porto da Luz) constitúe un exemplo de urbanización e tanto as casas como o contorno son, aínda hoxe en día, coidadas como un monumento nacional.
Recentemente, o home máis rico do mundo, Warren Buffet, que vive austeramente na mesma casa que comprou cando aínda era un descoñecido e que se puxo a si mesmo un modesto salario de executivo, anunciou que doará practicamente toda a súa fortuna á fundación de Bill Gates, outro magnate que decidiu deixar os negocios para dedicarse ás obras benéficas.
Estes proxectos correspóndense, dalgún xeito, co espírito de entrega á colectividade que se fomenta en países como Estados Unidos ou Gran Bretaña, nos que é habitual que un banco do parque ou ata un quilómetro de estrada estean financiados por algún benefactor que, a cambio da súa xenerosidade, só obtén o recoñecemento público.
No resto de Europa e en España temos exemplos de filantropía pero a moita menor escala, aínda que a tendencia vai en aumento e xa case todas as grandes empresas e os principais multimillonarios están vinculados a algún tipo de actividade benéfica e ata algúns bancos, sempre atentos ás peticións destes exclusivos clientes, están creando departamentos que lles orientan neste labor de repartir.
Moito podería discutirse sobre o fondo da cuestión, pois os que desconfían do sistema capitalista sosteñen, como facía Marx, que as ganancias de todos estes empresarios proveñen das plusvalías xeradas polo traballador tendo, xa que logo, unha raíz expoliadora. Posto así, estas fortunas non farían máis que repartir migallas para lavar a súa conciencia. Con todo, tendo en conta que a riqueza do mundo concéntrase en poucas persoas, se este fenómeno se fixera xeral todos teriamos moito que gañar.
