É a presidenta , dende maio e por segunda vez, da banda de música de Vilalba, unha asociación que conmemora este sábado o seu 25 aniversario. Alejandra Vázquez, Jana, fala do que xa é unha institución que marca dende hai décadas a banda sonora da capital chairega.
Que balance fai destes anos?
O balance é positivo. O obxectivo da banda é que todos o pasemos ben ao mesmo tempo que desfrutamos dunha afección común. A convivencia é o principal.
Mantense ou o interese decae entre as novas xeracións?
Na banda sempre hai un proceso cíclico. Os músicos empezan con nove anos, cando aprenden música, moitos no conservatorio, e marchan cando van á universidade. Pero non marchan de todo. A maioría non perden o contacto e volven á banda as fins de semana e para as actuacións. E cando acaban os estudos hai dúas vertentes, os que estamos aquí e mantemos a banda e os que non poden porque están lonxe. Pero sempre é unha alegría xuntarnos os máximos posibles, polo Nadal, Santa Icía ou San Ramón.
É un dos obxectivos do concerto do sábado, reunir a actuais e antigos músicos.
A idea é xuntar os máximos. O concerto de aniversario debería ter sido na primavera, pero non puidemos por falta de tempo e decidimos celebralo agora tamén con Santa Icía, que é a patroa dos músicos.
No concerto tamén estará no escenario o coro coruñés Cántigas da Terra, que está a celebrar o seu centenario. É a primeira colaboración con eles?
En concerto conxunto si. Pareceunos moi interesante. Eles teñen un concerto adaptado para bandas de cancións populares galegas. E que mellor situación para a celebración que todos xuntos e con música da nosa terra? Aínda que a primeira canción será Camiño de Rosas, un pasodobre fóra do repertorio que foi unha das primeiras cancións que tocou a banda de Vilalba no concerto de presentación hai 25 anos, e estarán con nós antigos membros.
"Somos 40 músicos actualmente, dende os once anos do máis novo ata os 57 do máis veterano e resisten sete fundadores"
Cantos quedan daqueles que estiveron nese concerto?
A resistencia -ri- son sete.
E cantos músicos sodes?
Hoxe somos sobre 40 músicos, dende os once anos do máis novo ata os 57 do máis veterano.
Hai rexeneración?
Nutrímonos do conservatorio e dalgunhas escolas de música dos arredores e fixemos algún curso de iniciación. Tentamos manter algo de escola de música, pero non temos financiamento suficiente para facelo de forma regular.
O plano económico. A banda é gratuíta, que apoios ten?
É completamente gratuíta, co que garantimos o acceso á xente. A banda ten un convenio co Concello. Eles dannos uns 11.000 euros e nós fixamos varios concertos anuais: Semana Santa, Corpus, Certame Literario, San Ramón, con procesións e concertos, Nadal e a maiores un par de actuacións. Cobramos polas actuacións, a concellos e a outras institucións, e hai socios que colaboran con nós economicamente. Pero os concertos sempre son de balde.
Nunca pensastes nunha cota por socio ou músico?
Preferimos gratuíto porque o músico xa está doando o seu tempo, cos ensaios e as actuacións. Ningún músico paga nada e ningún cobra nada. É por amor á arte. Todos colaboran de forma desinteresada. O noso interese non é pagar por vir, senón vir para pasalo ben e compartir unha afección. Aínda que si temos algunhas axudas, como rebaixas na matrícula do conservatorio ou en traxes. Pero a banda non sempre dispón de cartos suficientes, todo o que se cobra se volve reverter na asociación.
"Ningún músico paga nada e ningún cobra tampouco. Todos colaboran de forma desinteresada. Isto é por amor á arte"
Gañaría sendo municipal?
Unha banda municipal depende máis do Concello, perderíanse liberdades. Aquí somos os músicos os que temos poder de decisión. A directiva está composta por músicos e todos sabemos as necesidades que hai na banda e tratamos de buscar axudas e apoios.
Cre que a banda está encorsetada? Nun estilo clásico? Para maiores?
A veces si está encorsetada e sempre intentamos adaptar o repertorio ao público. Poderíase chegar a case calquera escenario. En Pontevedra as bandas fan verbenas, pero é un extremo porque é necesario un traballo moi grande. Intentamos achegar a banda ao público. Nos últimos concertos de Nadal facemos bandas sonoras.
O FIV tamén foi un exemplo.
Saímos moi contentos. O público entregouse e é moi importante ver que a xente desfruta.
É difícil nun concerto habitual?
Si que se nota. Vese quen está prestando atención, a quen lle está gustando...
Hai folgos para outros 25 anos?
Folgos hai. A cuestión é que siga habendo xente para doar tempo. A música require tempo e estudo, e neste ritmo vertixinoso da sociedade non hai moito.
Cal é a maior necesidade da banda?
Comprar máis instrumental e animar a xente a tocar e a vernos, aínda que non podemos queixarnos, que temos un público fiel.
Proxectos a curto prazo?
Intentamos dar cabida a novos músicos para que fagan concertos, como co Ciclo de Novos Intérpretes, e gustarianos facer máis cursos. Tamén estamos barallando un intercambio cun pobo de Zaragoza.