CORENTA ANOS da Revolución dos Caraveis. Hoxe Portugal (e España, Italia, Irlanda, Grecia, tamén Galicia) volve soñar co 25 de Abril para recuperar valores da democracia, da fraternidade, a fe no futuro tripados por un sistema económico cruel e inhumano. As brutais medidas impostas pola Troika dos Malvados (FMI, BCE e CE) levaron por exemplo a fame aos nenos portugueses das familias humildes ata o punto de que as escolas manteñen abertos os comedores durante vacacións e fins de semana para asegurarlles unha comida diaria. Tamén en España un de cada tres nenos está en risco de pobreza, según organizacións tan ‘sospeitosas’ como Cáritas e Save the Children.
Neste 25 de abril soa inmorrente ‘Grândola vila morena’, himno para o pobo, de José Afonso, tan irmán, tan próximo aos galegos. Ese día de 1974 inundou Lisboa de flores. E un caravel vermello no canón dun fusil converteuse no símbolo da loita pacífica pola democracia.
Daquela alegría, daquela euforia a esta tristura. Traizoada a Revolución dos Carabeis, hoxe para moitos Grândola é territorio da saudade, do que puido ser e agora se derruba no convencimento xeralizado da mocidade: ’A única saída de Portugal é saír de Portugal’ (e de Galicia?)
A semente dos caraveis esmorece. Aquela camareira que viu unha raiola de democracia e liberdade saíu a ofrecer carabeis aos soldados que tomaban a rúa. Un deles, que non sabía que facer con el, colocouno na bocacha do fusil. Os compañeiros imitárono. As floristas empezaron a repartir carabeis aos soldados e poucas horas despois Lisboa era un xardín de fusís onde os caraveis florecían. O milagre estaba a piques de producirse. En Radio Renascença empezou a soar ‘Grândola vila morena’ e estoupou a liberdade.
Agora cómpre recuperar o 25 de Abril para vencer o medo, para construír o futuro, para recuperar os valores da fraternidade e da cooperación amistosa contra os demos da competitividade, os intereses escuros do Mercado, a inmoralidade da vida pública, a suciedade da corrupción política, o matonismo dos poderes financeiros, a perda de soberanía da política fronte á peor economía. E recordarlles unha e outra vez: «O povo é quem mais ordena». Para sementar futuro contra a degradación política e económica, contra a terrible humillación da pobreza imposta polos sacerdotes do neoliberalismo económico e a súa deusa a competitividade que desnuda de dignidade, que recorta o estado social, que rouba a educación dos fillos, que impón o suicidio colectivo da austeridade.
Hai corenta anos, o 25 de Abril de 1974, fixeron en Lisboa a mellor sementeira de caraveis na brutalidade dos fusís. Hoxe, ‘Grândola vila morena’ e José Afonso son patrimonio da mellor humanidade.