A la sombra de Rubén Arroxo ► Renovación de contrato

El candidato del BNG ha dejado de ser el pardillo en paro que se presentó en 2015 para convertirse en un político más rodado que puede sacar partido de una oposición pacífica

Arroxo cuida media docena de colmenas. VICTORIA RODRÍGUEZ
photo_camera Arroxo cuida media docena de colmenas. VICTORIA RODRÍGUEZ

Rubén Arroxo (Lugo, 1985) se parece bastante a aquel pardillo políticamente virgen que un BNG achicado mandó como ofrenda al sacrifico de las municipales del 2015, con el altar dominado por semidioses como Orozco o Castiñeira, aunque al final resultaran tener pies de barro. Se parece bastante, pero no es el mismo ni de lejos.

Corredor retirado de 3.000 obstáculos, salir por patas de aquel holocausto le ha dado la posibilidad de entrenar su fondo político para ir acercándose a la meta de ser un líder con empaque. También le proporcionó un contrato laboral temporal pero estable que ahora aspira a renovar con mejores condiciones.

16.00 horas: Colmenas

 

Ha pasado la mañana del martes de entrevista en entrevista por las radios. Así que antes de retomar la campaña por la tarde, Rubén Arroxo ha vuelto a la casa de sus padres en Pías para relajarse un poco atendiendo la media docena de colmenas que puso allí, junto a la huerta de su padre. A lo mejor otro primer paso prudente, como suele hacerlo todo, o solo un pasatiempo, porque para vivir de ellas calcula que necesitaría unas 300.

Protegido por una careta y rodeado de reinas, obreras y zánganos, cuesta mucho no hacer comparaciones con la política, pero con cerca de treinta grados cayendo a plomo es mejor dejar el humor negro para la sombra. La proporciona la cubierta sobre el merendero del jardín, un rincón con mesa y bancos de piedra junto a un pequeño horno y una parrilla en un jardín chulísimo, muy cuidado y con tres perros que vienen de la Protectora pero que ladran como si vinieran de una asamblea del Bloque cuando la UPG aún tenía con quién discutir.

Preside la finca una casa de dos plantas y buhardilla, pintada de amarillo y muy bien cuidada. Ha vivido en ella hasta hace poco, cuando por fin pudo independizarse para irse de alquiler tras encontrar un trabajo con perspectivas. En la campaña de 2015 andaba sellando la cartilla del paro, pese a que es arquitecto técnico y entrenador de atletismo. Y andaba, sobre todo, muy perdido: "Si que era un pouco pardillo, pero en catro anos aprendes a de deus, para o bo e para o malo. Agora velas vir".

Su sueño es comprar algún día una casa en el rural con un pequeño terreno para rehabilitarla a su gusto, haciendo él mismo el proyecto, pero los ahorros todavía no dan para mucho. Después de cuatro años de concejal, tiene una bici nueva y el mismo coche viejo.

17.00 horas: A vueltas con la bici

 

 

 

 

 

El coche es un Clio con más de 200.000 kilómetros que aún tira bien si no le exige mucho. Conduce hasta el aparcamiento del Concello porque en un momento tiene el acto de presentación de su plan de movilidad, que incluye un paseo en bici por Ramón Ferreiro. Le esperan en el tramo peatonal de la Ronda una docena de militantes con sus bicis.

El calor es el mismo de antes, pero por algún motivo desconocido han decidido montar una etapa de la Volta a Lugo el mismo día que los acompaña un periodista, a lo mejor para dar imagen dinámica. La comitiva parte con una bici escoba arrastrando un carrito con un altavoz por el que suena música cañera. Junto a Arroxo ocupa la cabeza del pelotón un tipo vestido como para un concierto de Loquillo y que se mueve con destreza y sin esfuerzo sobre un patinete eléctrico, una persona civilizada.Alguien en el grupo lo mira con envidia y cara de entregar su voto cautivo al primer político que le prometa que su único contacto con el deporte fue hacerse un filtro con el folleto del Decathlon.

Tras girar en uno de los cambios de sentido de Ramón Ferreiro, Rubén dirige al pelotón con un "imos polo carril da dereita", convirtiéndose seguramente en el primer cargo público de la UPG en hacer girar al Bloque de manera tan radical.

18.15 horas: Caña con limón

 

Acabada la etapa, se acercan a dejar las bicis hasta el local que ha alquilado en Campo Castelo durante la campaña, para no tener que andar subiendo y bajando material de su sede en Miguel de Cervantes. Movilidad sí, pero sin exagerar.

Rubén está rojo por el calor y el esfuerzo, incluso suda un poco. En realidad, siempre está rojo, porque tiene los mofletes permanentemente sonrojados que le dan al rostro un aspecto un poco aniñado, pese a la barba bien recortada y a las canas de un pelo corto estilo atleta, para que no moleste.

La terraza de A Cova da Meiga parece un plan mucho más adecuado para el día que un paseo en bici por el asfalto. Bebe lo que suelen beber para refrescarse los que no casi no beben, cerveza con limón. Cuatro años en el Concello no han conseguido mejorar su manera de vestir. Camiseta blanca, vaquero con el corte ancho que se llevaba hace unos años porque los estrechos de ahora no le gustan y zapatillas de oferta. El dinero se lo gasta en el calzado para correr, porque 90 euros ahorran lesiones. Al cuello, un cordón con un trisquel y en las muñecas un par de pulsera de cuero y reloj grande y negro de esos que miden un montón de cosas. A lo mejor da hasta la hora.

Iría tomar unha copa con calquera dos candidatos. Lenin dicía que sempre aprendes algo dos inimigos

Parece el mismo de hace cuatro años, pero algo ha cambiado. Se nota, por ejemplo, en la actitud que muestran hacia él los otros miembros de la campaña y militantes del BNG, sin las dudas de antes, con la confianza en un líder que se va consolidando. También él transmite ese punto más de confianza, aunque de la manera discreta y un poco tímida que tiene de ser.

"No Bloque non son eu quen decide, pero si é verdade que cando na asemblea fala alguén ao que os demais lle recoñecen máis criterio, a xente escoita doutra forma e a opinión pode pesar máis", admite con forma de arrastrar un poco los sonidos y torcer levemente el labio inferior.

A lo mejor el peso de esa opinión llega incluso hasta para abrir el partido a un posible pacto de gobierno si se dan los números, después de un mandato en el que sus votos permitieron el gobierno de Lara Méndez pero, a la vez, los mantuvieron en la oposición. Un difícil equilibrio que Arroxo mantuvo con lo que él llama "unha oposición propositiva", poco ideologizada y muy centrada en el día a día que le granjeó algunos reproches de aquellos que pedían "máis caña, que quedaron no de hai dez anos e pensan que hai que preparar a intervención nun pleno coma se fora un mitin".

Dicen que, a cambio, el propio gobierno socialista se lo agradeció con algunos gestos cariñosos bajo cuerda, como aprobar varias de sus propuestas. Entre ellas, la de limitar la velocidad de la Ronda a 30. Los sondeos dicen que esa estrategia ha funcionado, pero ya se verá si tanto.

20.00 horas: Mitin en Ombreiro

 

Mientras se ve, él está convencido de que sí. No acaba de creerse todo el crecimiento que le auguran, pero sabe que es una buena publicidad. Conduce el Clio hasta Ombreiro. De pasajeros, Maite Ferreiro y Álex Penas, números dos y tres de la lista, y Vítor, el responsable de prensa y autor intelectual de la vuelta en bici a 30 grados en la que no dio ni una pedalada. Cualquier día de estos llamará al periódico para que se le trate con cariño algún tema.

Dábaseme moi ben The Age of Empires; xogando en grupo era raro que perdese

El área de Os Pinos fue primero un campo de tiro al plato, luego un área recreativa y ahora el campo de la fiesta y el lugar de reunión vecinal. Dos simpatizantes les están esperando y pronto aparecen otros tres para el mitin que estaba previsto a las 20.30. Pese a que hubo incluso megafonía durante el día, quince minutos después asumen que no van a venir más.

Pese a la intimidad, Rubén Arroxo comienza a hablar apoyado en papeles con notas. Cuando entra en modo campaña pierde algo de naturalidad, aunque se va relajando a medida que el acto se convierte en una conversación entre conocidos y no en un mitin.

De regreso a Lugo, pasadas las diez de la noche, Arroxo va fijándose en las casas abandonadas que se ven, valorando si tienen el tamaño adecuado o el terreno suficiente como para meterse en una rehabilitación. Está seguro de que Lugo le renueva el contrato.

Arroxo, en bicicleta para presentar su plan de movilidad. VICTORIA RODRÍGUEZ

"Teño tele porque ma regalaron, pasei anos sen ela"
Cal é a súa maneira favorita de pasmar, que fai cando ten a posibilidade de non facer nada?
Que é iso? Existe iso? Pois, home, se hoxe non tivera nada que facer, iría correr tendido e estaría nas pistas de atletismo falando coa xente que estivese alí. Igual ata estaba un pouco coas abellas. Ía estar facendo cousas seguido.

É máis de pelis ou de series?
Pois non vexo case nin series nin pelis. As películas que máis veces vin foron as de Star Wars. A que menos me gustou foi a última, pero as demais gustáronme todas.

Cal é a canle que máis ve?
La Sexta e a TVG. Tampouco vexo moito a tele, hai días que non a acendo e pasei anos que estiven sen ela. Teño unha agora porque ma regalaron.

Con cal dos outros candidatos non lle importaría tomar unhas copas?
Con calquera. A nivel persoal no Concello lévome ben con todo o mundo. Así que iría con calquera; como dicía Lenin, sempre aprendes algo do inimigo (rise).

O mellor concerto que recorda?
Gustoume moito a vez que vin en Chantada a Banda Bassotti (grupo italiano de ska-punk). Foi nunha edición do Castañazo Rock.

Cal é o seu barrio favorito de Lugo?
O casco histórico é o que ten máis encanto.

Que lle gustaría ter na súa casa?
Pois a casa en si. E que teña un espazo de zona verde, de horta e para poñer unha colmea.

Se tivera tempo e diñeiro, que viaxe faría?
Teño ganas de ir a Exipto. En canto poida fareino.

É un profesional xogando a...
Dábaseme moi ben The Age of Empires (videoxogo de estratexia). Cando xogaba en grupo era raro que perdese.

A que personaxe público non soporta?
A Donald Trump; é terrorífico, non sei de onde o sacaron. E a Pablo Casado, que vai polo mesmo camiño.

Cales eran a súa materia favorita e a que máis odiaba?
A favorita, a Física. A que menos, a Literatura. O tema das letras sempre me custou un pouco máis, aínda que non é que as odiase. Era un estudante do montón.

Que será o primeiro que faga se chega á alcaldía?
A mellora do bus urbano e a implatación do taxi a demanda para o rural.