A poeta Olga Novo apunta que a institucionalización do 8-M "tende a focalizar a atención sobre un aspecto nun día concreto e dese xeito os poderes banalizan o significado profundo e a forza das reivindicacións. Sen negar a súa importancia a nivel simbólico, creo que coma en moitas outras problemáticas sociais, a loita pola igualdade non pode ficar nunha data celebratoria no calendario, senón devir un elemento transversal, cotián, presente na educación -na casa e na escola- desde a máis tenra infancia. Porque a desigualdade é estrutural, soamente transformando as estruturas sociais podemos atacar o corazón do patriarcado. A felicidade só se alcalza coa paz profunda e a liberdade radical. E este traballo en prol da harmonía abrangue a todos os seres humanos, é un labor de todas e de todos, de cada día, de portas para fóra pero sobre todo de portas para dentro.
Cre que aínda falta unha maior perspectiva feminista e de referentes femininos no mundo da cultura, libros, lecturas na clase?
Por suposto. A visión androcéntrica do mundo permea todo. É necesario formar adecuadamente tamén ao profesorado para que poida, non só incorporar contidos relativos á presenza das mulleres nos diferentes ámbitos do saber, senón que saiba reler e reinterpretar a realidade en clave igualitaria. Non se trata de festexar con carteis unha efeméride, senón de asentar día a día a problemática de xénero na transversalidade do noso xeito de ensinar.
Medra se cadra máis a voz das mulleres na poesía en galego que noutros xéneros literarios?
En todos os renacementos literarios, a poesía foi o xénero fundacional. No caso galego ademais, este renacer leva o selo da voz inaugural dunha muller, Rosalía de Castro, convertida en nai simbólica das nosas letras. Este feito crea unha función especular e inaugura unha tradición poética matriliñal. Pero hai tamén outros factores que teñen que ver co propio desenvolvemento da complexidade dos sistemas literarios, e que dificultan a chegada das mulleres a outros xéneros tradicionalmente asociados á masculinidade.
Cre que aínda falta unha maior perspectiva feminista e de referentes femininos no mundo da cultura, libros, lecturas na clase?
Por suposto. A visión androcéntrica do mundo permea todo. É necesario formar adecuadamente tamén ao profesorado para que poida, non só incorporar contidos relativos á presenza das mulleres nos diferentes ámbitos do saber, senón que saiba reler e reinterpretar a realidade en clave igualitaria. Non se trata de festexar con carteis unha efeméride, senón de asentar día a día a problemática de xénero na transversalidade do noso xeito de ensinar.
Medra se cadra máis a voz das mulleres na poesía en galego que noutros xéneros literarios?
En todos os renacementos literarios, a poesía foi o xénero fundacional. No caso galego ademais, este renacer leva o selo da voz inaugural dunha muller, Rosalía de Castro, convertida en nai simbólica das nosas letras. Este feito crea unha función especular e inaugura unha tradición poética matriliñal. Pero hai tamén outros factores que teñen que ver co propio desenvolvemento da complexidade dos sistemas literarios, e que dificultan a chegada das mulleres a outros xéneros tradicionalmente asociados á masculinidade.
