Libres también para correr

Las hay que reconocen no sentirse tan seguras cuando se echan a correr solas, especialmente de noche. Por eso adelantan la hora y buscan una ruta con gente. Otras, en cambio, nunca sintieron miedo, pero su elección fue correr en grupo.

Algunas de las integrantes del grupo Muller en Forma, antes de salir a correr por el paseo del Miño. J.VÁZQUEZ
photo_camera Algunas de las integrantes del grupo Muller en Forma, antes de salir a correr por el paseo del Miño. J.VÁZQUEZ

Ninguna de ellas quiere renunciar a su libertad de hacer lo que les dé la gana, donde les dé la gana y cuando les dé la gana. Sin embargo, no todas se sienten seguras de ser tan libres como quisieran. La reciente presentación de la plataforma web Sincronizadas -puesta en marcha por la atleta Carmen Valero tras vivir una situación de acoso mientras corría- está pensada para que las mujeres queden para ir a correr juntas y eviten salir solas. Sin embargo, hasta el momento, todavía no se crearon grupos de mujeres en Lugo que recurriesen a esta plataforma para salir a correr en compañía.

Sí es cierto, en cambio, que algunas tienen miedo ya de salir a correr solas y, aunque lo hacen, buscan rutas más pobladas de gente u horas en las que también hay más afluencia para evitar cualquier situación que las haga sentirse inseguras.

Ese es el caso, por ejemplo, de Ana Belén González, una mujer que se echó a correr ya de niña y que, desde hace cuatro años y en plena madurez, decidió tomárselo más en serio y salir a entrenar todos los días. Ana Belén nunca había sentido miedo hasta ahora y siempre optó por salir sola. Sigue haciéndolo, ya que no quiere renunciar a su libertad personal, pero se toma alguna medida que antes no se tomaba.

"Nunca tiven ningún problema pero limítaste. Gústame facer percorridos longos pero agora busco sitios por onde haxa máis xente. Iso tanto se vou correndo como andando ou en bici! É algo que o tes na mente e que antes non tiñas. Tal e como está o mundo é algo que hai que ter en conta e que che din tamén os que te rodean!", afirma.

Muchas corredoras suelen elegir rutas más transitadas y salen a correr de día para sentirse más seguras

Ana Belén fue alguna vez al monte Segade, sábados y domingos, a primera hora de la mañana. Nunca se encontró a nadie. "Exposte. A esas horas non hai ninguén e se te seguen ou te atopas con alguén pódeche pasar algo. Quizais os homes se defendan mellor, pero nós sentímonos máis inseguras. Estamos un pouco supeditadas a este medo. Por iso, me parece ben que haxa esa plataforma web. Eu, de momento, sigo entrenando soa pero está ben que poidas facer grupo con outras para vencer ese medo", dice.

Esta mujer asegura sentirse limitada en su libertad personal y su actividad deportiva por este motivo. Por eso, se estudia más la ruta que antes a la hora de calzarse las zapatillas. "Cambias rutas e intentas ir pola cidade para evitar riscos", insiste.

Marga hace una media de diez kilómetros cuando sale a correr pero, en cambio, ella no va sola. Hace tres años que se unió al grupo Muller en Forma, del que forman parte unas 80 lucenses, desde los 16 hasta los 67 años, que se juntan los martes y jueves, por la mañana y por la tarde, para ir a correr.

"A mí me gusta más correr acompañada pero no porque tenga miedo sino porque si fuese sola, creo que no sería constante y lo dejaría, pero sí que prefiero ir a correr a horas en las que hay más gente, sobre las cinco de la tarde, por ejemplo, y no de noche. Un poco de miedo siempre hay, por precaución. Sin embargo, hay chicas que van a correr de noche y por la zona del balneario, donde no hay ni un solo punto de luz, y no tienen miedo", cuenta.

Elisa, del mismo grupo y ya con los 66 cumplidos, niega que tenga miedo. Ella, incluso, se atreve a salir sola cuando le apetece

Marga, en cambio, es consciente de que sentencias como las de La Manada y otros casos de agresiones sexuales a mujeres no ayudan para nada en la decisión de salir solas a correr.

"La impunidad con la que salieron los integrantes de La Manada y otras noticias no ayudan a sentirse seguras. A ciertas horas, no se puede andar sola y yo sola al monte no iría. Pero hay de todo, hay mujeres que no sienten miedo. Yo suelo esperar por las más lentas porque a mí no me gustaría que me dejasen sola y algunas, en cambio, me dicen que siga para delante y no les importa ir solas", afirma Marga.

Elisa, del mismo grupo y ya con los 66 cumplidos, niega que tenga miedo. Ella, incluso, se atreve a salir sola cuando le apetece.

"Para mí, no supone ningún problema. Tampoco voy a sitios raros, suelo ir por sitios muy transitados. Pero yo no me uní a Mulleres en Forma por miedo a salir sola, sino porque en grupo no me da tanta pereza salir a correr mientras que, de la otra manera, tendría que tener más fuerza de voluntad", señala.