Con buen tiempo y exquisitas tapas, entre uno y dos euros, en 51 locales ¿quién va a querer quedarse en casa? En el Ribadeo de Tapeo se puede comer rico y barato yendo de bar en bar, desde la una a las tres y entre las siete y media y las once de la noche. Un libro y una App permiten saber qué ofrece cada local y encontrar incluso los platos para celíacos o los vegetarianos, como la Pizza Nicolás con la que Tito&Pizza, recuerda al pintoresco visitante. Los carnívoros tienen una suculenta opción en el bocadito de ternera gallega de A Dorada del Cantábrico.
Las técnicas artísticas que se usan para engañar visualmente se llaman trampantojos y así titularon su tapa en el Parador, ya que se trata de «un pastel que quiso ser salado». Las segundas intenciones adornan el plato de la Galipizza titulado Anna Botella, porque emplea botellas verdes para servir un solomillo de buey, en salsa de champán Anna Codorniu -de ahí el juego de palabras-, con tempura y espuma de pimiento y crujiente de jamón ibérico.
La plaza de abastos se llenó -las máquinas de la Ora que regulan el párking de este espacio estuvieron averiadas- para ver a la masterchef Ana Oca y hoy, Rinlo acoge sesiones de observación de aves.
A PALABRA cuneiro, no ámbito das informacións electorais, aplícase aos candidatos ou deputados que son presentados polos seus respectivos partidos nun distrito electoral ao que non pertencen. Co mesmo significado, e no mesmo ámbito, emprégase tamén a palabra paracaidista.
Os partidos políticos disputarán con listas incompletas e plagadas de cuneiros, en moitos casos, a batalla dos concellos. Dánse casos como en Ourol donde casi ningún dos candidatos a alcaldía polo PP dorme no concello. O alcalde é médico alí, pero vive en Vilalba e a ampla maioría dos membros da lista viven en Viveiro, Esto deu lugar a que a xente do PP ourolesa agora presente unha lista independente. Pero sucede tamén en Xove co PSOE, porque parece ser que case ningún dos candidatos naceu no concello, En Viveiro tamen o PP ten nos primeiros lugares a xente nacida ao outro lado de A Gañidoira. E así noutros moitos lugares: xente que chegou aquí fai catro diías e medio e xa vai xestionar os nosos destinos.
Aínda así, hai moitas formas de ser cuneiro. Xente que vive dende fai anos no lugar donde é candidato e que nese tempo integrouse no mesmo formando parte de asociacións ou da vida cultural. E outros que simplemente, seguindo a lei do satrapa, pois apuntanse a un bombardeo sexa o avión da cor que sexa, onte do PSOE, antonte do Bloque, fai un mes de Esquerda Unida e ahora do PP ou Podemos. Toda unha epidemia de tránsfugas rechea as listas da bisbarra.
Tamén temos aquelas listas que foron postas a dedo polo secretario xeral de turno. Aquelas nas que impoñen nun concello o número dous sen vivir nin coñecer o concello donde pide o voto.
Pero sempre existe xustificacion para o asunto. Ahí teñen unha moi recurrida: «Teño a tranquilidade de que non veño enganar a ninguén, non veño dicir que son o máis .., veño dicir que me gusta moito . e que vou traballar moito por ..».
Candidatos e candidatas so teñen que rechear donde aparecen os puntos suspensivos, póñanlle unha sonrisa e moita cara e xa está.
