Arquivada a causa contra Néstor Rego pola protesta en Meirás de 2017

O Supremo sinala a súa falta de competencia sobre os outros 17 investigados ao non ser ningún aforado 
Néstor Rego. EFE
photo_camera Néstor Rego. EFE

A Sala do Penal do Tribunal Supremo arquivou as actuacións contra o deputado do BNG no Congreso, Néstor Rego, –derivadas dunha exposición remitida polo Xulgado de Instrución número 2 de Betanzos– por unha protesta no pazo de Meirás, realizada o 30 de agosto de 2017, na que os participantes despregaron pancartas contra o franquismo e a favor da devolución ao pobo deste edificio. 

O Supremo toma a decisión de arquivo, de acordo coa Fiscalía, ao non atopar o carácter delituoso dos feitos suficientemente xustificado e ademais non alcanzar os indicios existentes de participación do aforado a mínima solidez esixida. 

No auto dado a coñecer este xoves, o Supremo declara ademais a súa falta de competencia respecto doutras 17 persoas investigadas no mesmo asunto e que estaban incluídas na exposición razoadas, xa que ningunha delas é aforada ante o TS. 

Os feitos descritos na exposición razoada elevada ao alto tribunal sinalaban que o 30 de agosto de 2017 un empregado do pazo observou como un grupo de persoas accederon tanto á leira, ao interior do inmoble como á súa cuberta, após rubir polos muros perimetrales da súa propiedade. 

"Logo de introducirse na propiedade, e segundo se recolle no atestado da Garda Civil de Sada, un dos grupos formado permaneceu no xardín do pazo, algúns deles subidos ás balaustradas, despregando unhas pancartas de grandes dimensións coa lema 'Que nos devolvan o roubado. Franquismo nunca máis". 

O outro grupo, integrado polo resto dos investigados subiu ao tellado do torreón (despois de transitar polas súas plantas e saír por unha escaleira cara á cuberta), para despregar unha pancarta vertical a través da fachada do pazo coa lema 'O pazo é do Pobo Galego. Franquismo nunca máis'. 

Engadía a exposición que os investigados nas súas correspondentes declaracións dixeron que se trataba dunha reivindicación, e apuntaba o Xulgado que supostamente se causaron unha serie de danos, tanto na cuberta e tellado, como nas balaustradas e muros de pedra perimetral por onde accederon moitos deles. 

Na exposición elevada á Sala Segunda, considerábase, indiciaria e provisionalmente, que se cometeron polo aforado Néstor Rego Candamil delitos de danos, violación de morada, contra a honra do art. 205 CP; e de odio.

NON VE PROBADA A SÚA PARTICIPACIÓN

O Supremo examina un a un esas modalidades delituosas e descarta tanto que existan indicios sólidos da súa comisión como da participación nos feitos do aforado.

Así, subliña que "se indica na propia exposición razoada que a actuación de cada intervinte no acto reivindicativo, non pode ou non puido ser individualizada. Sen que nada permite inferir, acción directa danosa nin directriz neste sentido impartida polo aforado; tampouco que fosen os danos consecuencia dunha acción conxunta colectiva consecuencia dun acordo expreso ou tácito para a realización de danos, por outra banda incongruente en relación a un acto reivindicativo dese propio ben de interese cultural, as Torres de Meirás".

Agrega o Supremo que "é reiterada a xurisprudencia constitucional que sinala que nestas manifestacións colectivas, nin sequera aos dirixentes, cabe imputar penalmente os excesos que no seu caso, sexan cometidos por terceiros". 

En expresión do informe do Ministerio Fiscal, non é posible unha atribución xenérica e indiscriminada da responsabilidade por uns danos que se puideron producir durante a protesta a todos e cada un dos partícipes na mesma, sen concretar ou individualizar minimamente como puideron contribuír a causalos".

En canto aos delitos de odio ou contra a honra, di o auto que "non se identifica grupo minoritario necesitado de especial protección ao que pertenzan os querellantes destinatarios das pancartas exhibidas en día de autos: 'O Pazo é do Pobo Galego', en vertical colgada do torreón, e 'Que nos devolvan o roubado', en horizontal sobre a balaustrada do xardín, seguidas en ambos os casos da expresión 'Franquismo nunca máis'.

E tampouco se indica, para o Supremo, que delito imputan; xa que "roubado' é unha expresión coloquial, que non atribúe a persona concreta de maneira precisa e determinada a comisión dun delito", "menos aínda cando O pazo obviamente, trátase dun ben inmoble; e sen que a integración con referencias históricas permitan completar o discurso, pois á súa vez debe ser contextualizado o exhibirse nun acto reivindicativo da propiedade do pazo para o patrimonio público, prédica de pertenza que non resultou realizada con temerario desprezo da verdade, cando á marxe do resultado final do litixio civil que en paralelo se segue sobre o pazo, existe xa algunha resolución xudicial aínda que non sexa firme que afirma a súa titularidade estatal".

En canto ao delito de violación de morada, indica o auto que o ben xurídico que protexe é a inviolabilidade do domicilio ligada ao dereito á intimidade familiar, e no momento do acceso desenvolvíase unha visita guiada polo pazo "de modo que non podía predicarse a existencia dunha intimidade reservada a uns potenciais moradores nas zonas de paso do interior pazo; naqueles momentos, en horas de visita, as zonas comúns ou de paso, non resultaban aptas ao desenvolvemento da intimidade familiar; e en todo caso, ningún indicio permite afirmar a intrusión en dormitorios do pazo e menos aínda no anexo exterior do pazo onde habita" o empregado coa súa familia. 

Comentarios