"O Lemos é un ser querido"

Xosé Antonio Díaz recibirá este viernes en Monforte un homenaje del club de su vida. En cuatro etapas distintas fue jugador, directivo, gerente y presidente de la histórica entidad

Xosé Antonio Díaz, con la bufanda y una camiseta del Lemos. L.A.R.
photo_camera Xosé Antonio Díaz, con la bufanda y una camiseta del Lemos. L.A.R.

Si hay un hombre, y una voz, relacionado con el fútbol en la Ribeira Sacra ese es Xosé Antonio Díaz. Este viernes recibirá en el restaurante Manuel Bistró, a las 21.30 horas, un homenaje del que dice es "o clube da miña vida, é coma se fora un ser querido". Díaz vivió algunas de las mejores épocas del Lemos en Tercera, cuando el histórico club monfortino se codeaba con los mejores equipos de Galicia. Con él en la directiva, el conjunto lemista llegó incluso a competir por un ascenso a Segunda B.

Hoy corren otros tiempos mucho más duros para una entidad que está a punto de cumplir cien años. En Primera Autonómica, este exjugador, gerente y presidente del Lemos cree que la directiva que desde el verano de 2017 preside Óscar López va por el buen camino y tiene opciones de salir "dun pozo onde nunca tivo que ter caído". Díaz aporta una receta que parece sencilla, pero que no ha sido habitual en el Lemos de los últimos tiempos. "Cando se fan as cousas con sentido común, os obxectivos poden tardar máis ou menos, pero cúmprense", afirma.

Cando se fan as cousas con sentido común, os obxectivos poden tardar máis ou menos, pero cúmprense

A sus espaldas hay infinidad de recuerdos que comienzan cuando solo contaba nueve años de edad. Entonces, relata, Monforte se paralizaba cada vez que jugaba el Lemos. "Metíanse mil persoas no campo Luis Bodegas e na Rúa Reboredo cortábase o tráfico. Non había tanta xente nin nas festas de agosto", asegura.

Más tarde dio comienzo su relación directa con el fútbol, que como casi siempre vivió los primeros capítulos en el terreno de juego. Lo de darle al balón, reconoce, no era su fuerte. "Xogaba de lateral dereito, pero era moi malo. En idade xuvenil lembro unha patada tremenda que lle peguei no cu a Pateiro, un xogador do Chantada, cando iamos disputar unha pelota que viña polo aire. Todo o campo escachou coa risa", recuerda.

Sus mejores épocas llegaron, como suele decirse en el argot futbolístico, desde los despachos. En los 80, con 25 años, entró a formar parte de la directiva que presidía Dámaso Rodríguez López. "Chegamos a 1.560 socios, moitos deles de fóra de Monforte, o cal foi un auténtico récord", afirma.

FASE DE ASCENSO. Los mejores tiempos de Xosé Antonio Díaz se hallan en los primeros años del presente siglo. Como gerente vivió la última etapa gloriosa del Lemos, cuando el club jugó la promoción a Segunda B contra el Langreo, el Valladolid B y Las Rozas. En el banquillo estaba como entrenador Francis Cagigao, actual secretario técnico del Arsenal.

Nunha mañá reunimos millón e medio de pesetas e chegamos a manexar un presuposto de 39 millóns

Para afrontar los gastos de la fase de ascenso, Xosé Antonio Díaz recorrió los comercios de Monforte con el entonces presidente Manolo Ferreiro y el actual tesorero de la institución, José Luis Campos. "Nunha mañá reunimos millón e medio de pesetas e chegamos a manexar un presuposto de 39 millóns", señala.

Díaz también presume de haber participado en el traspaso más caro de la historia del club. "Un intermediario portugués ofrecíanos cinco millóns de pesetas pola carta de liberdade de David Pérez. Ao principio, eu coma xerente non llas aceptei, porque tiñan que estar avaladas por un banco. Marchou cabreado, pero volveu ao día seguinte con dous talóns e David Pérez fichou polo Lugo", indica.

Luego fue vicepresidente y, ya en Preferente, presidente. Sin embargo, su etapa como máximo dirigente del Lemos duró poco. Se marchó tras un año en el cargo.

O Lemos foi vítima dunha mala xestión económica e deportiva e a algún presidente non se lle pode permitir o que fixo

De lo que presume es de haber dejado saneado el club, una situación que no se da en la actualidad. "O Lemos foi vítima dunha mala xestión económica e deportiva e dalgún presidente ao que non se lle pode permitir o que fixo", asevera.

El futuro lo ve con más optimismo. "O Lemos ten un gran adestrador. Edu Rodríguez lémbrame moito aos mellores preparadores que eu tiven aquí, Francis e Jesús Mari Fuertes", concluyó.

Más en Deporte Local Lugo
Comentarios