Aitor Freiría (Porriño, 1989) es el chico para todo del Club Balonmán Panadería Covas Viveiro, el único club de balonmano que hay en A Mariña actualmente y que cuenta con 25 años de historia a sus espaldas.
Nació en Porriño, pero "síntome de Mos, alí me criei e de alí son os meus pais", Aitor Freiría llegó a Viveiro por una cuestión familiar y profesional, relacionada con el trabajo de su pareja. "Coñecín a miña parella cando era profesora de inglés en Tui. No ano 2015 quedou embarazada e ao curso seguinte déronlle unha praza na Escola Oficial de Idiomas de Viveiro. Eu por aquela época acabei de xogar nun club de Ibiza, pero decidimos que era mellor trasladarnos os dous a Viveiro, e aquí foi onde naceu xa o noso fillo, que agora é un mariñán máis (risas)".
El balonmano forma parte de la vida de Aitor Freiría desde muy joven. Tanto el como su hermano gemelo, Adrián, empezaron a jugar a los siete años y cuentan con una dilatada y exitosa trayectoria en diferentes clubes del sur de Galicia. Incluso ambos compartieron la aventura en Ibiza.
Estar no Balonmán Viveiro tamén me axudou a coñecer xente e facer moitos amigos
A su llegada a la comarca, Aitor reconoce que se sintió "un afortunado" por la posibilidad de seguir jugando a un deporte que adora. "Ademais de ser algo que me gusta moito, creo que o balonmán en Viveiro tamén me veu moi ben para coñecer xente e formar novas relacións de amizade na miña vida, xa que non coñecía a ninguén aquí e formar parte da estrutura dun equipo sempre axuda a relacionarse coa xente", explica o pontevedrés.
En su primera temporada en el club de la ciudad del Landro, la 2016-17, Aitor Freiría se dedicó a jugar y a entrenar a jóvenes de la base del club, algo que también tenía en mente. "Un dos meus obxectivos sempre foi o de poder trasladar todo o que me ensinaron a min e fun aprendendo ao longo da miña traxectoria aos rapaces e por iso agradezo tamén a posibilidade que tiven de facelo en Viveiro dende que cheguei. Despois seguín formándome e saquei carnés para poder adestrar tamén na categoría sénior, así que a directiva entendeu que podía tamén axudar nesta faceta", añade Freiría, que había pensado en dedicarse solo a entrenar y no a jugar, pero las dificultades del club para completar una plantilla le llevaron a sumarse a plantel de jugadores.
La llegada a la presidencia no tardó en producirse, ya que Enrique Villares, el mítico dirigente del club, quería apartarse de la primera línea y Aitor dio un paso adelante. "Foi unha decisión consensuada porque a postura de Enrique xa non tiña volta atrás e quedarse sen directiva podía poñer en perigo a continuidade do club, así que mo pediu e decidín dar o paso para botar unha man", dijo.
O ideal sería ter unha base forte, pero aquí é difícil
Aitor Freiría asegura estar feliz con su aportación al club, pero admite que le gustaría contar con más efectivos en las categorías inferiores. "Ao final o ideal para calquera entidade deportiva é contar cunha canteira forte e máis neste caso se queres ter un primeiro equipo tan lonxe do resto dos clubes. Neste somos en torno a 40 xogadores entre o primeiro equipo e a base e dende logo resulta insuficiente para poder ter todas as categorías, dende alevines ata xuvenís. Tamén é verdade que ter desprazamentos tan longos non axuda a que os rapaces se comprometan", concluyó el chico para todo del club vivariense.
"Ser o conxunto lucense de maior categoría supón todo un orgullo"
Seguirá entrenado y jugando esta temporada
Aitor Freiría continuará compaginando su labor de entrenador con la de jugador en la temporada que arrancará en octubre en la Primera Autonómica. El pontevedrés pondrá su sabiduría desde el banquillo y su experiencia y calidad en la cancha para intentar otra permanencia en la categoría.
"Para nós Aitor foi unha bendición", dicen en el club
La directiva vivariense está encantada con la labor que viene desarrollando Aitor Freiría desde su llegada a la ciudad del Landro. Destacan no solo su trabajo, sino también su compromiso con el club, anteponiendo los intereses del mismo a los suyos personales.
"Para un club coma o noso foi unha auténtica bendición que caera unha persoa así en Viveiro. Non só polo que nos dá como xogador e adestrador, que é moitísimo, senón porque se identificou dende o primeiro momento coa filosofía do Balonmán Viveiro e ademais tomou decisións de gran compromiso para que os rapaces infantís que adestraba tiveran a oportunidade de seguir xogando", señalan.
