¿Qué fue de... Antonio Gregorio?

Físico jubilado como profesor del IES Dionisio Gamallo ribadense, impulsó tantos colectivos que guarda recuerdos variados de los movimientos vecinales, aunque sostiene que son necesarios 
ANTONIO GREGORIO -EX PROFESOR DE RIBADEO-JMALVEZ
photo_camera Antonio Gregorio. ÁLVEZ

A Antonio Gregorio es muy sencillo verlo a caballo de su bicicleta por Ribadeo. Aunque está jubilado se encuentra en plena forma. Hace deporte de forma continuada y se le nota que físicamente anda estupendo.

Desde que llegó a Ribadeo no pasó desapercibido nunca. Se metió en numerosas asociaciones vecinales con una labor a veces controvertida y le llovieron críticas por la izquierda y por la derecha. Pero es innegable que fue un dinamizador de distintas reivindicaciones desde O Tesón o, ya últimamente, la Plataforma pro Residencia de Maiores que tuvo un destacadísimo papel para conseguir sacar adelante la residencia de Ribadeo.

Él recuerda ahora todo aquello con buen sabor de boca, no por los logros alcanzados "pero si porque conseguimos mobilizar a xente aínda que para cousas concretas" porque una espina que le quedó clavada es que "non conseguimos ter unha continuidade. Non logramos que a xente se mentalizase da importancia de loitar e de facelo conxuntamente. Por iso quedamos en ‘stand by’".

El final de O Tesón: vio que la gente solo pagaba para que otros trabajasen, algo que consideraba que no tenía sentido

No obstante, su recorrido no le sorprende porque dice que es algo que vio en otras partes "e no caso noso non o deixamos por cansazo, aínda que se note, foi porque vimos que chegamos a un punto no que a xente dicía: ‘eu pago, pero fai ti o traballo’, e ese non é o espírito. Nós queriamos facer algo en común polo pobo en xeral. Así que aínda que o feito de que parásemos é malo porque se fan menos cousas, hai que buscar un compromiso xeral e por aí pode ser bo".

Antonio Gregorio se destacó siempre por emplearse a fondo en las iniciativas en las que se embarcaba. No le tembló nunca el pulso para echarle horas y a día de hoy continúa realizando estudios vinculados a la meteorología a diario, hace deporte y, como él mismo dice, "eu, a nivel particular, non boto para nada de menos a actividade de asociación porque teño actividade de sobra para ocupar o día. Sobradamente".

Eso sí, admite que le da cierta pena que no haya colectivos y afirma que si surge algo lo apoyará, "por suposto que si. Eu penso que vivimos nunha sociedade na que todos debemos participar, un non pode ser un suxeito pasivo. O malo é que agora hai diversas entidades que a teñen monopolizada e non para ben: partidos políticos, asociacións de tipo económico ou doutras características que hai por aí adiante, pero son representacións de intereses moi particulares e non xenéricos por moito que se dirixan a toda a sociedade".

El papel jugado: reconoce que este colectivo impulsó varias reivindicaciones, pero no supo alargar su actividad en el tiempo

Esta situación en realidad dice que vista desde ahora no le extraña en absoluto "porque en Ribadeo por exemplo é certo que é un sitio no que houbo moitas asociacións, pero case todas bastante efémeras. De feito Teresa Díaz fixera un estudo sobre isto e penso que lle saían cento e pico ou algo así, pero duran pouco. Eu penso que, non só en Ribadeo, en todas partes, houbo un momento de efervescencia despois da Transición que pouco a pouco se foi contaminando con xente que tiña intereses distintos e logo, digamos a partir do 2000, máis ou menos, as asociacións quedaron tomadas por determinadas persoas que querían facer valer o seu e ao resto non lle daban importancia, unha cuestión derivada da política, e iso fixo que a xente se fose desenganchando do movemento asociativo porque consideraban que servían máis a intereses particulares que colectivos, algo que a min me fastidia bastante, porque penso que as asociacións veciñais son moi necesarias".

Comentarios