Medrou na aldea e sempre quixo vivir no campo rodeado de animais, algo que aos seus 37 anos só logrou a medias, porque aínda que cría porco celta a súa principal actividade segue a ser o peixe, que distribúe coa súa empresa Pescanor. Unha dedicación que lle gustaría deixar e dedicarse en exclusiva aos animais autóctonos e xa ten en mente sacar a súa propia marca e comercializar os embutidos; ou sexa, pechar o ciclo.
Como se animou a apostar polo porco celta?
A miña familia en Mondoñedo sempre tivo animais e a min gústame todo iso, pero metéronme na cabeza que tiña que estudar e fixen deseño de mobles. Traballei en varios sitios e en varias cousas ata que montei unha distribuidora de peixe, que compro nas lonxas de Burela e Celeiro, pero tamén vou á Coruña ou a Avilés e vendo a xeriátricos, peixerías, restaurantes…
Pero non é o seu.
Gústame, pero do estrés que levaba, polos horarios e a falta de sono, perdín a visión aínda que foi temporal e xa foi cando me replantexei todo e apostei por baixar o ritmo. Na Semana Verde de Silleda contactei con Asoporcel, a asociación que leva dúas décadas apostando pola recuperación desta raza autóctona, e animeime, porque eu sempre quixen vivir no campo e ter animais.
Así, sen experiencia ningunha.
Asegúroche que un rapaz novo sen experiencia que empece con quince ou vinte animais antes de que acabe o ano xa ten mercado máis, porque é algo que gusta e a día de hoxe é un éxito de negocio.
Tanta demanda hai?
Se tivese podería sacar 200 animais ao ano, aínda que eu crío menos da metade, pero a miña idea é ir ampliando e coller máis terras porque Couboeira xa se me queda pequeno. O que quero facer é sacar a miña propia marca e comercializar embutidos curados, porque agora vendo en fresco para a industria cárnica e directamente ao consumidor, que me encargan canais para conxelar. Eu teño a sorte de que toda a miña produción queda na comarca.
A súa carne é cardiosaudable porque pasta fóra, come todo natural, cereais e hortalizas
Unha zona na que non son moitos produtores, pero si a meirande parte novos. Como é a relación?
Pois moi boa, axudámonos todos e únenos o bo rollo e as ganas de traballar. Non somos máis de dez e xa nos chaman a pandilla do porco celta.
E terán ata grupo de WhatsApp.
Claro (risas).
Que vantaxes ten esta especie fronte a outras?
É unha raza de aquí e temos que apostar polo noso. Adáptase moi ben e come o que se produce en cada unha das estacións e a maiores alimentámolos con cereais, como avea, soia, trigo ou cebada, e tamén co excedente de horta, e mesmo aproveito terras que están en desuso para ter cabaza ou cabaciña para eles. É un animal que pasta sempre fóra, polo que a súa carne é cardiosaudable e o seu coidado non te saca doutras cousas, no meu caso a moto, da que son moi afeccionado.
Seguro que a xornada de portas abertas desta fin de semana non é a última actividade que ten pensado.
Outra idea é facer unha visita similar, pero de tarde e terminar cunha cea nun restaurante, e tamén está a posibilidade de facer xornadas en bares de comarca para promocionar o noso produto.