Un lugar donde los callos son casi una religión es el café-bar Ruanova, en la parroquia vivariense de Magazos. Cada domingo es la tapa caliente que sirve Isabel Basanta y su equipo a sus clientes, al tiempo que no dejan de salir ollas llenas del interior de la cocina. "A media é que cada domingo despachemos entre 80 e 100 racións que vendemos por encarga, pero despois hai días concretos nos que podemos superar as 200 e achegarnos ás 300, como cando se celebra a romería do Naseiro, onde temos moitas encargas", asegura Basanta, que el próximo año cumplirá 20 años al frente de este bar ubicado en la salida de Viveiro hacia Lugo.
Aunque muchos relacionan los callos con el invierno, Isabel asegura que también cuentan con mucha aceptación cuando el calor aprieta. "No verán, ademais de veciños de aquí, tamén recibimos moitos pedidos de veraneantes. Incluso a veces me piden que os conxele para levalos a Madrid ou Portugal e logo ao chegar ao destino xa os desconxelan. A verdade é que non me podo queixar porque os callos lévanme dado moito", afirma.
"Hai días concretos nos que podemos superar as 200 e achegarnos ás 300 racións"
Aunque la tradición es hacerlos el domingo, en ocasiones también los cocina otros días: "Normalmente fágoos os domingos, pero tamén en festivos especiais ou por exemplo para un bautizo, que me pasou hai pouco. Se me encargan dez ou máis racións, tamén os fago practicamente calquera día".
Paradójicamente, Isabel confiesa que a ella no le gustan los callos. "Eu nin os probo. Diso encárganse a filla e o mozo. A xente que leva probado moitos di que lles gustan sobre todo pola salsa. Supoño que será por facelos moi lentamente porque non fago nada especial para que saia unha salsa espesa", explica.
La receta la tomó de la antigua propietaria y es diferente a cómo los hacía ella antes de ponerse al frente de la Ruanova. "Ela foi a que me ensinou, parece que teño boa man e estoulle moi agradecida porque seguín desde o principio a mesma liña que levaban eles e a xente sempre respondeu. Na casa de meus pais facíanse só de porco e aquí mesturase coa tenreira. Do resto, é o habitual, poñéndolle un pouco de cariño á cousa", señala convencida.
Aunque en el bar no ofrecen menú del día ni dan comidas, sí que hay determinados momentos del año en el que se atreve con otras comandas. "Cando é o Resu xa teño un grupo moi fiel que vén todos os anos e aí cocíñolles máis cousas, igual que cando é O Naseiro, onde tamén preparo racións doutras cousas, paellas e o que me encarguen segundo a miña capacidade, porque cociño eu soa", concluye.
