Afronta o final do seu terceiro mandato, ao que chegou desde a oposición. Catro anos que lle serviron a Regina Polín como aprendizaxe para encarar un periodo no que se foron resolvendo e encamiñando diversos proxectos de gran importancia para Guitiriz.
Que balance fai destes anos?
Foi un mandato moi complicado pola situación social que vivimos e por todas as medidas que se tomaron nos últimos anos desde o Goberno central e que supuxeron unha problemática insoportable para a vida municipal. Sinto unha grande impotencia para darlle as respostas que se merece a sociedade e estou cansa de rogar a estamentos superiores para que se involucren, tomen medidas e nos resolvan temas urxentes como, por exemplo, a contratación de persoal cando temos dotación económica suficiente ou suprimir a nova lei de contratación, que vai acabar coas empresas pequenas. E que cando os concellos asuman novas competencias, estas veñan acompañadas de dotacións orzamentarias.
Que proxectos destacaría?
Presenteime a estas eleccións con tres proxectos concretos que me preocupaban e quería resolver. O primeiro, o novo colector de Sete Muíños, que está a punto de rematarse e vai contribuír a mellorar a saúde medioambiental en Guitiriz. Despois, a residencia da Casa da Botica, que despois de moitos atrancos, sobre todo polos catro anos perdidos no anterior mandato, xa está en marcha e o proxecto contratarase antes de final de ano e posiblente estean iniciadas as obras. Despois está a aprobación do PXOM, que se empezou en outubro do 2004 e estivo estancado, pero agora parece que empeza a verse a luz ao final do túnel.
Que outras iniciativas se puxeron en marcha?
O noso obxectivo principal é conseguir que Guitiriz sexa un concello saudable, tanto humana como medioambientalmente. No anterior mandato fixeramos un bo traballo de limpeza de ríos e separación de residuos e tivemos agora case que empezar de cero. Ademais, conseguimos frear a sangría demográfica e incluso algún ano, como no 2016, subimos poboación. Estamos vivindo un boom de nacementos e creo que é froito das ofertas que facemos ás familias novas para conciliar a vida familiar e laboral. A principios de outubro tamén abriremos o centro de día municipal.
Algún proxecto que lle quede pendente?
Gustariame recuperar o antigo cine de Guitiriz e convertilo en local social. É un obxectivo que teño e non o vou conseguir. E teño outro proxecto estrela que sería moi importante non só para Guitiriz, senón para toda a comarca.
Que hai da privatización do servizo de axuda no fogar (SAF)?
Sempre tiven a idea de dar servizos municipais e ata hai moi pouco todo se levaba desde o Concello, pero chega un momento que é imposible. Temos 25 persoas contratadas, 100 usuarios e 150 en lista de espera. Se non podo contratar persoas, non podo dar servizos. Intentamos externalizalo e a primeira vez quedou deserto e agora estamos buscando a posibilidade de contratar sen externalizar.
Nestes anos houbo varias polémicas co GES. Que ten que dicir?
Os traballadores do GES considéranse bombeiros e persoas exclusivamente dedicadas a iso e non é certo, están para máis cousas. E pódese ver a súa roupa de traballo e podo dicir que Guitiriz é o único concello no que cada un ten un traxe ignífugo. Que houbo conflitos con eles? Si. Que son poucos? Si, son sete e hai un de baixa. Pero estamos cubertos porque hai catro traballadores do Concello que estiveron no GES e que podemos botar man deles. Tamén creo que este servizo, que a Xunta ten a obriga de ofrecer, o ten que levar ela, non os concellos. De feito, nós non estamos dispostos a continuar con el a partir do 31 de decembro.
Destaca tamén a promoción turística que queren facer do concello. Como afectou neste ámbito o peche do balneario?
Era o motor de Guitiriz. Pero a vila ofrece tamén outros alicientes que ver e disfrutar, moitos espazos naturais, Reserva da Biosfera, Patrimonio da Humanidade co Camiño e LIC. É un problema moi grave que non estea aberto, pero espero que a situación se amañe. Non vai ser inmediato, pero espero que a medio prazo se recupere.
Foi o mellor que me puido pasar. Se soubera que ía ser avoa, non me tería presentado ás eleccións. Dedicaríame a disfrutar del.
E agora, pensa volver presentarse para a alcaldía?
Estamos nun momento previo, de pensar. E antes que ninguén, a decisión terá que sabela o meu partido.
Como foi pasar á oposición entre o seu segundo e terceiro mandato?
Unha experiencia moi positiva, ao mellor porque a min faltábame iso, porque entrei no Concello sen experiencia política. Valeume para entender moitas cousas e ver isto desde outro punto de vista. Foi unha aprendizaxe.
Como é gobernar en minoría?
Estivemos unha vez con maioría absoluta e dúas con minoría e paréceme moi útil ter que dialogar con todos os representantes que hai dos veciños. Valoro as distintas opinións e tamén valoro moito que máis do 90% dos temas que foron a pleno aprobáronse por unanimidade.
Agora está xubilada, pero pensou nalgún momento regresar á docencia?
Sempre pensei en volver, pero cando tiven a oportunidade vin que a ensinanza non estaba no mellor momento. Pero bótoo de menos.
É a presidenta da agrupación local da AECC. Como chegou aí?
Por humanidade e porque o cancro é un tema que está aí e sobre o que debemos concienciar. A día de hoxe dedícolle menos do que debería, pero estamos facendo cousas importantes.
