Dous grandes cantores galegos, Pepe Quintas Canella e Miro Casabella, entraron este sábado en Vilalba na tribo da matria Chaira da man da Irmandade Manuel María e da asociación Xermolos, que os elexiron para ser distinguidos, xuntos, como chairegos de honra, pola amizade que os une, as semellanzas musicais e "como novidade".
"A máis grande recompensa é a vosa amizade", asegurou Quintas Canella, orgulloso de formar parte dunha tribo á que accedeu, no que ve como unha entrada "terapéutica" da man do "clan dos lugueses": o seu compañeiro de homenaxe, Miro, e os chairegos Mini e Mero.
Deles, e por extensión dos seus veciños, destacou o "carácter porfiado, firme e perseverante" e tamén a súa "extrema xenerosidade, cos alleos e cos propios". Adquiriu ademais o compromiso de actuar coma "un chairego de verdade" en representación dunha terra que ten un "formento que leveda boa parte da masa cultural de Galicia".
Pilocha definiu a ambos protagonistas coma "guerrilleiros da melodía" e Mero salientou a súa "loita pola dignidade"
A amizade entre Quintas e Casabella remóntase a 1972, segundo recordou o propio Miro, quen aproveitou para reivindicar o oficio de cantor e a necesidade de que as súas actuacións teñan unha contraprestación económica "porque o cantor necesita uns recursos para poder vivir". Aínda así, recoñeceu que foron moitas as intervencións feitas de xeito altruísta, movidas "pola necesidade de facer país e seguir mantendo a nosa cultura e o noso idioma".
Incidiu ademais en que "seguimos aí", malia a que algúns pensen que están «morridos» por seren «transparentes» para os medios de comunicación. "Pero seguimos vivindo, seguimos estando por aquí e seguimos cantando", incidiu antes de bromear sobre os seus contactos previos con Vilalba, cando facía "unha paradiña para comprar un queixo de San Simón, tomar un café no Roca e ver a estatua de Manuel Fraga encima dunha caixa de froita".
Nun acto na casa da cultura, presentado polo mestre David Otero e que concluiría con música e cunha posterior comida de irmandade no Carrizo de Santaballa, Pilocha e Mero foron os encargados de definir aos protagonistas.
"Si se calla el cantor calla la vida". Pilocha fixo súas as verbas de Horacio Guarany para salientar a relevancia de "dous amigos, dous mestres de xograr mestría... dúas persoas con maiúsculas que levan toda a vida facendo país", aos que definiu coma "cantores libres e comprometidos" e
"guerrilleiros da melodía", agradecéndolles "o agasallarnos coa mellor das vosas artes, a vosa voz".
En similares termos se expresou un emocionado Mero, salientando a súa "loita pola dignidade" e advertíndoos de que o feito de recibir esta "sublime distinción" os fai adquirir "a obriga de amar sen límite" porque "ser chairego é sentir antes que nada".
Pola súa banda, o coordinador de Xermolos, Alfonso Blanco, lembrou que foi Fiz Vergara, no belén de Begonte, o que iniciou hai máis dun cuarto de século o camiño dos chairegos de honra, dos que estes dous novos socios da tribo fan os números 26 e 27, ou viceversa.
