Para desgusto de moitos condutores, que non de todos, Lugo segue conquistando metros para os peóns e estes non perden nin un minuto en facer uso deles. O Concello abriu esta semana o paso central da Mosqueira para poder traballar no lateral de Mártires de Carral, xa que a obra non está rematada, e, nada máis quitar os valos, os lucenses botáronse a camiñar pola nova praza.
O espazo que linda cunha das partes máis emblemáticas da muralla concibiuse libre na súa parte central para poder facer actividades nel. As zonas axardinadas e o mobiliario situáronse no primeiro tramo cara ás fachadas dos edificios e, da metade para abaixo, a carón da muralla. A esta altura, o pavimento é unha composición intercalada de baldosa e céspede, como a das entradas aos garaxes.
Nas zonas axardinadas aínda falta moita obra por facer e a algúns cidadáns resúltalles difícil facerse unha idea de como quedará o conxunto, polo que son precavidos á hora de opinar. Outros teñen un xuízo claro, e como sucede con case todas as cousas, hai persoas ás que lles encanta a nova praza e outras que din que "si seguimos peatonalizando así, mejor es no seguir". É a opinión de Enrique Rodríguez, que cre que se crean espazos "poco habitables". Bota de menos bancos útiles para a xente maior -con respaldo e non tan baixos como algúns de pedra que se están colocando na Mosqueira- e sobre todo cre que na cidade faltan sombras.
Entre os cidadáns que viven e traballan na contorna, as opinións tamén están divididas. Máximo Folgueiras reside fronte á Mosqueira e non pode estar máis contento, pero un veciño da Rúa Dinán conta que, cos cambios de tráfico que se fixeron a raíz do peche da Ronda, o tráfico complicouse moito. E Michael Rodríguez, traballador dun negocio próximo, di que houbo baixón. Recoñece que a pandemia e a crise económica influíron e que "quizás a largo plazo" esta peatonalización será "muy positiva". O que non lle encaixa a este colombiano de 25 anos que chegou a Lugo hai 22 son as casas en ruína que hai no tramo inferior desta nova praza nin a pasarela e o feísmo do cruce con San Roque e Montero Ríos. Isto último ten os días contados, pero Michael resístese a crelo. "¿Cuántas veces lo han dicho?", inquire.
O gran edificio racionalista de Eloy Maquieira que fai esquina convive coa degradación arquitectónica de máis abaixo, agora moito máis notoria ca antes porque se camiña a carón dela. Alomenos pechouse algunha das casas que hai anos estaba aberta e chea de lixo que chegou a arder. Porén, hai algunha coa galería apuntalada e outra cunha rede protectora. Hai tamén dous locais de negocios que sucumbiron nos últimos anos, mais un amosa un interior en obras. Quizais se prepara para reabrir nun espazo agora sen coches, sen ruído, céntrico e que todo apunta a que será un lugar de paso constante de xente. Os locais hostaleiros que dan á rúa seguramente non tardarán en poñer mesas e cadeiras.
O silencio, que aínda non é perceptible de todo polo ruído das máquinas, é unha das ganancias máis evidentes dos espazos peonís, igual que a ausencia do fume dos coches. Os gases aprézanse menos, pero fan o mesmo ou máis dano á saúde. "Las grandes ciudades europeas tienen sus centros peatonales. Es una manera de potenciar muchas cosas: menos coche, más salud... Y no hay que irse tan lejos para ver cómo las peatonalizaciones mejoran la calidad de vida. Ahí está Pontevedra", apunta Damarys Valladares, que vive en Fingoi, traballa no centro, ten nenos e móvese con eles a pé, en bici ou en bus, asegura.
Outro veciño contraargumenta. "Peonalizar está ben, pero hai que conxugar todas as sensibilidades e Lugo é complexo. Sobre todo penso que hai que situarse na cidade na que un vive, non vale tomar modelos doutras".
Con todo, un paseo pola Mosqueira pon de manifesto que, en termos xerais, os cidadáns valoran a retirada dos coches, máis aló dos gustos sobre os farois, moi comentados, e da inquedanza polas árbores que se plantarán.
